Centraal-Mongolië

Centraal-Mongolië is een essentieel deel van het land als je Mongolië wilt bezoeken en doorkruisen, omdat het veel historische en geologische waarde heeft. Vergeleken met de Gobiwoestijn of het Altaigebergte is het gebied toegankelijker omdat het dichter bij de hoofdstad Ulaanbaatar ligt. Talloze kloosters, historische plaatsen, eindeloze steppe, weelderige bergen, verfrissende meren en spannende wilde dieren wachten op je.

Nationale parken

Khangai Bergen

Het Khangai gebergte is een weelderig bos-steppe gebied en een bron van grote rivieren zoals Orkhon, Selenge, Ider en Zavkhan. Tot de bijzonderheden behoren de heilige berg Otgontenger Khairkhan, de heilige berg Suvarga Khairkhan en vele bronnen. Rijk aan fauna en flora, je kunt er herten, zwijnen, stinkdieren, manul katten, valken en adelaars spotten.

Khugnu Tarna

Vanwege de historische en culturele waarde werd Khugnu Tarna natuurreservaat in 2003 nationaal park. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn de heilige berg Khugnu Khan, de zandduinen van Elsen Tasarkhai, het klooster Khugnu Tarni en het meer Shireet Tsagaan. Je kunt rotstekeningen uit de bronstijd bij de Khugnu Khan berg bekijken en op een kameel door de zandduinen rijden.

Orkhon Vallei

Orkhon Valley Cultural Landscape strekt zich uit langs de oevers van de Orkhon rivier. Dit gebied vertegenwoordigt de evolutie van nomadische tradities in de afgelopen 2000 jaar met kostbare monumenten. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn Orkhon inscripties, ruïnes van Khar Balgas, Karakorum, Erdene Zuu klooster, Tuvkhun klooster, Ulaan Tsutgalan (rode waterval) en overblijfselen van het Mongoolse paleis dat beschouwd wordt als de residentie van Ogodei Khan.

Khustai Bergen

Khustai Nationaal Park werd opgericht om Takhi (Przewalski's paard) en de laatste wilde paardensoort die in 1992 in Mongolië werd geïntroduceerd, te beschermen. Ze worden beschouwd als de voorouders van de Mongoolse paarden. Hoewel ze in 1960 uitstierven, werden Takhi opnieuw geïntroduceerd en nu zwerven er meer dan 250 in het Khustai gebergte.

Plaatsen om te bezoeken

Nationaal park Khustain Nuruu

Khustain National Park biedt het hele jaar door een wilde ervaring. De belangrijkste reden waarom veel mensen dit park bezoeken is om de Takhi (Przewalski) paarden te observeren, de laatst overgebleven wilde paardensoort ter wereld.  Tijdens de zomermaanden trekken de Takhi paarden naar de bergkammen om aan de toenemende hitte te ontsnappen. Op de koelere uren van de dag komen ze naar de valleien. Het is de moeite waard om minstens één nacht in het park door te brengen, want je hebt de meeste kans om Takhi en andere wilde dieren te zien bij zonsopgang of zonsondergang. Maar zoals met alle wilde dieren, kunnen ze ongrijpbaar zijn.

Elsen Tasarkhai Zandduinen

Elsen Tasarkhai is een deel van de Mongoolse Els zandduinen die 80 km lang en 5 km breed zijn en zich uitstrekken over Burd, Bulgan en Gurvanbulag soums van de provincie Uvurkhangai. Het ligt 280 km ten westen van Ulaanbaatar en 80 km ten oosten van Karakorum - de oude hoofdstad van Mongolië. Het gebied wordt omringd door zandduinen, heuvels bedekt met zeldzame struiken en een klein bos in de buurt van een rivier. Samen vormt dit een unieke combinatie van Mongoolse bergen, bossen en een Gobi-achtig landschap op één locatie. De lokale bevolking noemt deze zandduinen Duut mankhan (Zingend zand).

Karakorum

Karakorum is een oude hoofdstad van het Grote Mongoolse Rijk dat in 1220 werd opgericht door Genghis Khan. Hij maakte hier zijn hoofdkwartier en gebruikte het als uitvalsbasis voor zijn invasie in China. Karakorum is strategisch gelegen op de belangrijkste oost-westroute door Mongolië, niet ver van de Orkhon rivier. Ooit diende Karakorum als hoofdstad van het Mongoolse Rijk en als essentieel station van de Zijderoute. Het was niet alleen een gastvrije stad vanwege het handelsgemak, maar ook omdat alle religies welkom waren in het Mongoolse Rijk. Daarom werden er veel kloosters, kerken en moskeeën gesticht. Het grootste en historisch gezien belangrijkste religieuze en culturele centrum van Mongolië, het Erdene Zuu klooster, doet hier dienst als museum. Het staat ook bekend als het oudste boeddhistische klooster van Mongolië. Rondom de stad staan verschillende stenen relikwieën en andere oude artefacten die de geschiedenis en verhalen van honderden jaren geleden onthullen.

Erdene Zuu klooster

Het Erdene Zuu klooster is waarschijnlijk het vroegst overgebleven boeddhistische klooster in Mongolië. Het ligt in de provincie Uvurkhangai, ongeveer 2 km ten noordoosten van Kharkhorin en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO in de categorie cultuurlandschap van de Orkhonvallei. Dit klooster heeft vele historische uitdagingen overwonnen, waardoor het klooster nog maar 20 tempels telt van de oorspronkelijke 60 tempels. In 1930 werden tijdens de onderdrukking alle kloosters in Mongolië vernietigd, waaronder Erdene Zuu. Aan het begin van de 19e eeuw werd het opnieuw opgebouwd uit bakstenen en omringd door 108 stoepa's (108 is een magisch getal in het boeddhisme, het is met name het aantal parels van een boeddhistische rozenkrans mala), allemaal verschillend en elk voorzien van de naam van de schenker. Tijdens de restauratie van 1990 werden ze gerestaureerd, maar allemaal identiek. Twee andere stoepa's bevatten de overblijfselen van prins Abtai en die van zijn zoon Gombodorj.

Tuvkhun Klooster
Het Tuvkhunklooster is een van de oudste boeddhistische kloosters van Mongolië en ligt op een rotsachtige bergheuvel omgeven door bossen op een hoogte van 2600 meter boven de zeespiegel. Het klooster ligt op de dichtbeboste en schilderachtige berg Shireet Ulaan en de locatie werd gevonden door Zanabazar, de eerste Jebtsundamba Khutuktu. Er zijn verschillende tempels, een kleine grot voor meditatie en een andere grot genaamd Moederbuik. Als iemand deze grot is binnengegaan en eruit is gekomen, is er hoop dat zijn fouten worden weggewassen in de volgende wedergeboorte.

Ugii Meer

Het Ugimeer is een zoetwatermeer in het centrum van Mongolië, in de oostelijke provincie Arkhangai. Het is een van de grootste meren van Mongolië en heeft een oppervlakte van 27 km² met een gemiddelde diepte van 6,64 m, in sommige delen 15,3 m en een kustlengte van 23,5 m. Het Ugi-meer is rijk aan verschillende soorten vissen en vogels, wat zorgt voor een ongelooflijke natuurlijke schoonheid. Het biedt ook een gunstige omgeving voor onderzoekswerk en reizen. Het is ook geschikt om te zwemmen, zonnebaden, paardrijden en kameelrijden rond het meer.

Orkhon waterval/ Orkhon rivier

De Orkhon waterval, ook wel Ulaan Tsutgalan genoemd, is een van de mooiste bezienswaardigheden in Centraal-Mongolië. Ongeveer 25 meter stroomafwaarts van de waterval kun je naar de bodem van de kloof klimmen; 22 meter diep en bezaaid met pijnbomen. Ongeveer 20.000 jaar geleden werd de waterval gevormd door aardbevingen en samengevoegd door vulkaanuitbarstingen. Het water stroomt echter niet het hele jaar door en begint pas te stromen na de eerste goede zomerregen. De beste tijd om het te zien is eind juli en augustus. De Orkhon rivier zelf is de langste rivier in Mongolië met een lengte van 1124 kilometer (709 mijl). De rivier ontspringt in het Khangai gebergte en smelt samen met de Selenge rivier om uiteindelijk het Baikalmeer te bereiken. De rivier heeft veel vissoorten zoals snoek, Siberische steur, taimen, Aziatische slijmkop, Siberische vlagzalm, blankvoorn enz.

Khuisiin Naiman Meer

Khuisiin Naiman Lake ligt in Uyanga soum, provincie Uvurkhangai, 115 km van Arvaikheer. Er is geen betonnen weg die naar het gebied leidt, dus het is perfect voor avontuurlijke paardrijtochten. Dit gebied is duizenden jaren geleden gevormd door vulkaanuitbarstingen. Zoals de naam al doet vermoeden (The Eight Lake), bestaat Khuisiin Naiman Lake uit acht afzonderlijke meren genaamd Shireet, Khaliut, Bugat, Khaya, Khuis, Mukhar, Duruu en Bayan-Uul en ze zijn allemaal met elkaar verbonden door een onderwaterkanaal. De afstand tussen de meren varieert van 500m tot 3km. In 1995 werd het Khuisiin Naiman meer door de regering uitgeroepen tot natuurreservaat. Helaas is in 2007 het op één na grootste meer van het Khuisiin Naiman meer met 10% gekrompen, terwijl twee andere meren volledig zijn opgedroogd.

Shankh klooster

Het Shankh-klooster in Centraal-Mongolië, 25 kilometer ten zuidoosten van de stad Kharkhorin, is een van de oudste en historisch belangrijkste kloosters van Mongolië. Het werd in 1647 gesticht door Zanabazar, spiritueel hoofd van het Tibetaans boeddhisme voor de Khalkha in Buiten-Mongolië, rond dezelfde tijd als de oprichting van het nabijgelegen Tuvkhun klooster. Net als elders werd het klooster in 1937 gesloten, de tempels werden in brand gestoken en veel monniken werden naar Siberië verscheept. Maar tijdens de jaren van onderdrukking hielden vijf monniken het klooster in het geheim in leven in een plaatselijke ger, met groot gevaar voor eigen leven. Een van hen is verantwoordelijk voor de heropening in 1990; een stupa is een eerbetoon aan hem. In 1993 stuurde de Dalai Lama drie Tibetaanse lama's naar Shankh om het boeddhisme in het land aan het licht te brengen. Je kunt van de monniken leren over de oude geschiedenis van de plek.

Activiteiten

• Er zijn veel plekken in Centraal-Mongolië waar je kunt vissen. Als je je uitrusting niet vergeet, kom je gegarandeerd terug met een handvol prooien of foto's als je liever sportvist.
• Takhi paarden spotten is een must als je naar Centraal-Mongolië gaat. De laatst overgebleven wilde paarden vind je nergens anders ter wereld.
• Wat is een betere manier om het schilderachtige landschap van de Khangai en de steppe te ervaren dan paardrijden?
• Een bezoek aan een echte authentieke nomadenfamilie in hun ger is altijd een aanrader, of het nu Noord-, Zuid- of Centraal-Mongolië is.
• Met talloze meren in de omgeving kun je zowel zonnebaden aan de oever als zwemmen in het warme water.
• In de winter kun je ijsklimmen bij de Orkhon waterval.

Wilde dieren

Centraal-Mongolië is het weelderigste deel van het land en omvat een aantal wildernissen, waaronder berggebieden, steppen, een stukje Gobi en Siberische taigawouden. Vruchtbare grond en ontelbare rivieren, beken en meren voeden talrijke planten. En wolven, vossen, Siberische reeën, elanden, wilde zwijnen, bruine beren, steenbokken, lynxen en vele andere diersoorten leven in het gebied.

Cultuur

De belangrijkste bevolkingsgroep in Centraal Mongolië is het Khalkha volk en in tegenstelling tot de Oirat of Kazachse bevolking in het westen van het land, zijn zij wat je je zou voorstellen als iemand de term Nomadische Mongool noemt. En het verschil tussen het leven in de Khangai en de Gobi is het vee. Gezinnen in Centraal Mongolië hoeden meestal runderen en schapen, in tegenstelling tot de Gobi waar ze meer afhankelijk zijn van kamelen dan van andere dieren.